има нешто во мене
што би можел да го кажам
во овој миг на длабоко
дно
сега
кога ме боли крстот
од седиштето во автобусот
и од сите непотребни часови
преседени пред екранот
или тукутака преседени
со погледот вперен во некоја неостварена
предвидливост
или во некој страв од некоја ненајавена
средба
со оној од кого стравот е најголем
сега
кога телото не ми е храм
туку градилиште омеѓено и напуштено
полно гнилеж и мирис на мочка
токму сега
има нешто во мене
што би можел да го кажам
а јас молчам
ни да зуцнам
No comments:
Post a Comment