Friday 22 February 2013

уште стравови


има нешто во мене
што би можел да го кажам
во овој миг на длабоко
дно

сега
кога ме боли крстот
од седиштето во автобусот
и од сите непотребни часови
преседени пред екранот
или тукутака преседени
со погледот вперен во некоја неостварена
предвидливост
или во некој страв од некоја ненајавена
средба
со оној од кого стравот е најголем

сега
кога телото не ми е храм
туку градилиште омеѓено и напуштено
полно гнилеж и мирис на мочка

токму сега
има нешто во мене
што би можел да го кажам

а јас молчам
ни да зуцнам

Thursday 14 February 2013

два


знам кој пат сакам да го фатам.
знам во што гледам
кога ги затворам очите.

знам и времето да го забавувам.

знам и што е утро,
а што ноќ.

знам како да стигнам отаде.

сѐ знам,
да речеме.

и го живеам токму
спротивното.